Mijn naam is Marian. Ik woon in een gezellig dorpje in het Westland. Mijn adres telt nog 2 andere gezinsleden: mijn geadopteerde viervoeters Mini en Storm. In mijn dagelijks leven werk ik op de afdeling Schuldhulpverlening van een gemeente. Daarnaast doe ik ad-hoc vrijwilligerswerk bij verschillende dierenorganisaties.

Als klein meisje was ik al erg betrokken bij dieren. Zodra ik begreep wat er eigenlijk op mijn bord lag, had ik daar moeite mee. Alleen ben ik, zoals zo velen onder ons, opgevoed met het idee dat je vlees nodig hebt. In mijn tienertijd begon ik hier steeds kritischer naar te kijken. Op mijn 14e kwam de omslag. Iemand op TV vertelde over hoe zij al 20 jaar vegetariër was. Ik dacht: “Als zij het kan, kan ik het ook!” Van het ene op het andere moment ben ik toen gestopt met het eten van dieren.

Intussen zijn we alweer ruim 25 jaar verder en ik heb nooit spijt van die beslissing gehad. Het voelde goed. En dat doet het nog altijd. Ik wil niet dat een dier pijn lijdt, angst voelt en dood wordt gemaakt. Speciaal voor mij. Voor iets dat ik niet nodig heb. Dat voelt niet logisch. Ik durf zelfs te zeggen: dat is niet logisch. Enkele jaren terug ben ik daarom intussen vegan geworden.

Toen Danny met het idee kwam om deze website op te zetten, had ik eerst mijn twijfels. Er zijn al zoveel websites over dierenleed. Waarom nog eentje? Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Omdat je de boodschap niet vaak genoeg kunt vertellen. Want veel mensen beseffen nog altijd niet – niet daadwerkelijk – welk immens dierenleed er schuilgaat achter zoveel alledaagse dingen die wij kopen en ondernemen. Zelfs na 25 jaar kom ik nog telkens achter nieuwe dingen!

Ik verwacht niet dat iedereen die hier komt spontaan vegetariër of veganist wordt. Wel hoop ik dat de verhalen en beelden op deze website iets met je zullen doen. En dat dit een eerste stap mag zijn op weg naar jouw dierbewustere leven.